peşinen not: bu bir bilinçlendirme oluşumudur. geyik amaçlı hiçbir olayı yoktur.
aslında hepimiz eşit değiliz.
fiziksel olarak değil.
hiçbirimiz, düşüncelerimizde birbirimizi eşit görmüyoruz.
ben normal bir çocuk olarak doğdum.
her uzvum normal çalıştı, ergenliğimi normal atlattım, şu an da normal bir genç gibi yaşıyorum.
gözlerim görüyor, yürüyebiliyorum, gülebiliyorum.
şükürler olsun.
hepimiz böyle doğmadık.
bizler eşit olmalıydık ama.
bizim onlardan tek farkımız vardı, fiziksel üstünlük.
fakat insanoğlu zayıf, insanoğlu nankör.
ne yapacağını biliyor, çünkü insanoğlunun egosu var.
sorarım size ey sayın yazarlar:
doğuştan kör olan bir çocuğun bizden ne farkı var?
doğuştan yürüyemeyen bir çocuğun yaşamdan alması gereken zevkle bizim almamız gereken zevk arasında fark mı olmalıydı?
bizler hepimiz suçluyuz.
doğuştan değil, sonradan engelli olan insanları hor görerek, düşüncelerimize hapsederek, hepimiz suçluyuz.
ebediyete kadar!
çünkü bizler, onlara iş imkanı vermeyerek hata yapıyoruz.
onlardan kaçarken hata yapıyoruz.
yardım etmeye çekinirken hata yapıyoruz.
sahi, biz "normal" olanlar, ne çok hata yapıyoruz!
fakat, hiçbir şey için geç değil.
bizler, hatamızı düzeltebiliriz, affettirebiliriz kendimizi.
çünkü biz, insanoğlu, karşındakini anlayabilecek en mükemmel canlı.
bizler, önyargılarımızı bir çöpe atarak onları tekrar yaşatabiliriz.
sizi çağırıyorum!
yürüyemeyen babam için!
gözleri görmeyen çocukluk arkadaşınız için!
sizin için...
