14.
-
kar ayaza kesiyor içim üşür
vur yüreği zalimce aşka düşür
meşk nerede sevdiğim sen söyle
az gelir yaşamak bana söyle
yar yüreğinin deli bekçisiyim
sevdanın kapında nöbetteyim
kar beyazı düşüyor saça
yar adını koyuver ölüm kaça
bir iptir bedeli çok deme sakın
an gelir ödenir.
her saat sesinde gitmelerin korkusu
her günün sonunda birikir yokluğunu tortusu
dilimden düşmüyor kolaysa gel de al
içimden söküp aşkını
çektiysen kahrımı helal et hakkını
zorlu sevdam hoşçakal.
