çocukken, ''demekki bak böyle de olabiliyormuş.'' denilen anların tamamıdır.
--spoiler--
zannedersem 11 yaşındaydım. sabah erkenden kalktığım için babam para verip ekmek aldırırdı. herzamanki gibi parkın yanındaki fırına gittim ve ekmek aldım. eve giderken bir adam, adamın yanında da 2 tane deynek vardı. beni yanına çağırdı. korkumu belli etmeden yanına gittiğimi hatırlıyorum... 1 parça ekmek istedi, kopardım verdim. ve benle dertleşmeye başladı. hatırladığım kadarıyla, çocukları hayırsız çıkmış, karısıda terk etmiş... dolu evleri varmış. çocukları satıp satıp yemişler. heralde bir insan 11 yaşındaki çocuğa yalan sölemez, hemde tanımadığı 11 yaşında bir çocuğa... işin ilginç tarafı bir insanın 11 yaşındaki çocukla dertleşmesi... çok değişik zor ve bir o kadar iğrenç bir piskolaji olsa gerek.
--spoiler--
