Gün yagmura döner yüzünü
tanrinin hüznü akar
islatir
burnum üşür ben üşümem
bir damla düşer avucuma
sımsıkı tutarım ellerin gibi
bir damla saçlarımda kaybolur
hayallerim gibi
pabucumun damı akmaya başlar
söverken dünyaya
gökten düşen yaşlar
yavaşlar
ve bir alaca ebemkuşağı doğar uzaklardan
ve kadehteki rakı gibi su görünce griye dönen dünya
hangi akşamdan kalmadır bilinmez
bilirse şişenin dibindeki bilir
bulutun içindeki
bilirsem ben bilirim
tanrı bilir
çünkü tanrı gridir
meskeni aradığın yerdir
yüreğindir.
