bunca yıllık askeri deneyimlere tamamen aykırı bir şey. anasının şefkatli kollarından çıkıp gelmiş bir insan evladıyla, kendilerine mühimmat temin edenlerin şehvetli kucaklarından çıkıp gelmiş orospu çocukları bir olur mu hiç? nerede eğitim, nerede kıdem? götü boklu iş görüşmelerinde bile bir kaç yıllık tecrübe aranırken, "can"ın söz konusu olduğu askerlik görevinde ikiğ haftalık bir tazeciği bile bile ölüme yollamak hangi mantığa sığar?
artık hiçbir öneminin kalmadığı soru. giden gitmiştir. tek temenni aynısının yaşanmaması.
not: acemiliği askerlikten sayanlar; siz acemilikte bot boyama, marş ezberleme gibi insanı bunalıma sokacaka tüm sıkıcı şeylerden ne ara vakit bulupta ağır silahlarla nişan almayı öğrendiniz?
