sabahları ve günaydını dilinden sıyrıp atmış insanın cümlesi.
bu zaman diliminde kafası güzel olanların yahut sarhoşların dilinde rekor derecede sarfedilir bu cümle. bizim semtte sebo diye kendi halinde, koltuğunun altında gazeteye sarılmış vişne votka taşıyan bir ayyaş vardı ki 1 kmlik alanı iyi gecelere boğardı. vay lan sebo vay! ne beyler, ne paşalar gördü bu şehir, ama senin kadar kibar olmayı berecemediler. ''nerelisin hemşerim''. den sıyrılamayan nezaketleri vardı. sen, o ''iyi geceler''in bedelini kimbilir neyle ödedin. onların işine ve eşine göstermediği saygıyı sen kelimelere gösterdin. ''gunaydın'' lara küsmüş bir adamın şık duruşu bendeki seni yad eden sebo...
