cam ve betonarme binaların arasında çimlerin bile yapay olduğu yerlerde okuduğunuzda tarif ettiği duyguyu bir süre tahayyül etmeye çalıştığınız ve hatırlar gibi olduğunuzda suratınızda garip bir ifadeyle sizi hüzünlendiren başlık... üstü tozla kaplı toprağa ilk damlalar düştüğünde gelirdi sanki... öyle değil miydi yoksa? bitince, dinince mi daha güzel kokardı? bilemedim.
(bkz: leblebi tozu)
(bkz: kuş lokumu)
(bkz: horoz şeker)
(bkz: toprak sahada top oynayan eli yüzü kavruk mahalleli çocuklar) yağmur sonrası ne de güzel olur...
