neredeyse her gün şehit verilen bir ülkede önce sabahları televizyonunu açıyorsa salak saçma evlendirme programına, onu istemiyorsa hemen bit denilesi seda sayan a, pilatesle yok olmaya and içmiş ebru şallıya katlanmak zorundadır, sonra fragmanına bile tahammül edilemeyen diziler silsilesi başlar, sonra haberlerde şehitlere ağlanır, sonra dizi faslı tekrar başlar o yoksa kesin maç ve bitmeyen 8 saatlik maç yorumu yapan programlar vardır. bütün bunlardan en beğenilenler seçilir, izlenir, uyku gelince yatılır.
neden diye soran olmaz, sadece üzülürüz biz millet olarak. o kadar iyi niyetli ve sıcakkanlı bir toplumuz ki neyzen in de dediği gibi ibne denilince kızarız, .ikerler aldırmayız.
(bkz: belgesel izleyenleri tenzih ederim)
