küçükken benim de her türk genci gibi yaşadığım durumdur*. ben de söyleyemezdim. hatta mahallede bir abi vardı burdan annesine selamlar yolladığım, hep bana "bir kere 'arı' desene" derdi, bende kek gibi "ayyyııı" diye zorlardım. hayvan gibi gülerdi sonra karşımda her seferinde, sinan'dı ismi bu şerefsizin. neyse, gel zaman git zaman ilk "r"mi sinan abiye orrr.spu çocuuu derken söyledim. ödeştik.
