zorunlu absürdlüktür.
"tecavüz kaçınılmazsa zevk alacaksın" madem, önce yıkama-yağlama çekilir en koftisinden: "en büyük asker bizim asker rerörö" diye uğurlanırsın davulla zurnayla.
sonra askerliğin boyunca subayından uzman çavuşuna it gibi azarlanırsın sayısız kere ama aldırmazsın, "vatan borcu" der takmazsın kafaya!
şafağın azaldıkça da kendini bi halt sanırsın, senden birkaç ay sonra askere gelmiş çömez erlere sana bir zamanlar yapılanların "aynısını" yaparsın, ezersin hödükçe.
sonra askerden gelince seni "adam oldun" sanarlar, sen de "öyle" sanırsın!
kız verebilirler artık sana, askerliğindeki sayısız saçmalığı, insana yakışmayan bi sürü hakareti, hor davranışı unutursun ve öldüğün güne kadar sanki kurtuluş savaşı'nda bulunmuş mehmet çavuş gibi anlata anlata bitiremezsin askerlik anılarını.
suç tamamen senin demeye dilim varmıyor ama kabahatin çoğu sende be kardeşim!
