cemal süreya'nın şiirini hatırlatır, babalar gününe babasıyla girenlerin de içini burkar.
sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum...
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum..
siz hiç hamama gittiniz mi?
ben gittim lambanın biri söndü
gözümün biri söndü kör oldum..
tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
şöylelemesine maviydi kör oldum
taşlara gelince hamam taşlarına
taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
taşlarda yüzümün yarısını gördüm
bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
yüzümden ummazdım bunu kör oldum..
siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
