insanları tüketim ürünü haline dönüştürecek prosesin en önemli adımıdır bu. elinizdeki ambalaj/hayat/imaj bir süre sonra sizi daha yenisini tüketmeniz için zorlayacak ve sevdiğinizi sandığınız insanı tükettirecek. sonra yenisini, daha sonra bir yenisini tüketeceksiniz ve sistemin bir halkası olarak aynı zamanda tüketileceksiniz. fark ettiyseniz bu kısır döngüde insanların iç dünyalarına dair hiçbir şeye yer yok, dolayısıyla aşka tamamen kapalı.
özünde aşk düşündüğümüzden basit ve ulaşılabilir, bir olay karşısında aynı anda gülmek ya da üzülmek belki de. önemli olan kendinin farkında olabilmek yalnızca.
