ali kırca arka kapak'ta her zamanki duygusal tonlamalarıyla kurduğu entelektüel cümleleri bir bir sıralıyordu bunun için. o an habis beyazların elinde inim inim inleyen mazlum siyah arkadaşlarımı bir vuvuzela için kırmakla hata yaptığımı düşündüm, ama sonra izlediğim ilk maçla hata yapmadığımı anladım. vuvuzela'yı sevmemenin anti-emperyalist kimliğe bir zeval getirmeyeceğini düşündüm, vuvuzela'yla yapılan devrime, başkaldırıya ben devrim demem arkadaş! tiksinirim o devrimden. tamam "afrika bir gün özgür olacak/ruanda somali cezayir fas'ta/açlık yoksulluk elbet son bulacak" ama önce o vuvuzela'yı bi kere indir.
