bir masala başlar gibi belirsiz
kelimelerin gücünü duyarken parmaklarımda
süzülen birkaç damla
kan
rengi bir hüzün
-ki hüzün geçmişindir, kaskatı ve tenha-
sıçrar içimdeki tabutlara.
bir şiire iki ölü fazlaydı, dedikleri
görkemine inandıkları hayata
atılmış son bir imzaydı ölüm
söyledikleri ayet gibi keskin ve kesin
oysa bildikleri koskoca bir
hiç
bir ölünün kirpiklerine bakmazlar mı ki onlar?
onlardan süzülen hayat artıklarına.
