hayatımın en kötü günleriydi. sabah anahtarı alıp çıkar, eve dönünce pusuya yatıp evi uzaktan kolaçan eder, kimsenin olmadığını ayıkınca direk odama gider uyur numarası yapardım. zira tüm kuzenlerin ellerinde takdir, teşekkür belgeleri olup şahsımda 6-7 tane "1" olunca yapılacak başka çare yoktu. babamın "kalk ulan hayvan herif"leri halen daha kulaklarımda çınlamakta.
