sıradan hayat karelerini sımsıcak ve minimalist anlatan carlos sorin 'in hatrı sayılır filmi. film, sıcaklığı izleyiciye verdiği ölçüde dikkat çekiyor. ve bu naif hal, zaman zaman işsizlik sendromu ve küçük sanat yaratıcılığı ile destekleniyor arjantin hikayelerine keza.
bıçak sapındaki yetinin sanat olarak nitelenmesi juan'ın gururunu okşuyor. o bakış filmin kilitini çözüyor zaten. juan'ın mütevazılık suratına o denli yansımış ki, samimiyetten şüphe duyulmuyor. film izlenmeli lakin vuruculuk manasında bir arjantin hikayeleri daha bekleyenleri arada bırakabilir.
öykünün içi daha da doldurulabilirmiş hissini veriyor köpek bombon. zaman gelimi boşluklar var, bu da filmi arjantin hikayeleri kadar akıcı yapmıyor. işsizlik argümanıyla desteklenmiş izlenesi bir carlos sorin filmi. lakin kesinlikle çok şey beklemeden.
carlos sorin'in kişisel minimal öykülerinden sıkılmadan keyif alanlar izlemeli. seçimlik film.
edit: final,ilgi çekici ve hoş durmuş.
zorunlu edit: carlos sorin'den daha iyilerini beklemek... eksik değil tamam bir arjantin hikayeleri daha beklemek... *
10 üzerinden 7!
