genelde, yaşını başını almış, eski popüleritesini yitirmiş, tv starı, tiyatrocu eskisi, bunamasına çeyrek kalmış amca/teyze yakarması. bu amcalar, teyzeler icra ettikleri şaşalı mesleğin nimetlerinden, havasından, forsundan yararlanabildikleri kadar yararlanırlar, her insan evladı gibi mesleki kariyerin sonuna geldiklerinde, eski parlak günler geride kaldığında bu durumu kabullenmekte zorlanıp, ağlama moduna geçerler.
ben bu mesleğe 50 yılımı verdim... ne kadar şanslısın işte, 50 yıl boyunca çalışılabilecek bir işin olmuş. hiç, bir maden ocaği işçisinden, bir borsa brooker'ından, bir fahişeden bu sözü duyabilir misin? hayır duyamazsın. bir çok iş var ki, 15-20 sene çalışmak adamı bitirir, tüketir, erkenden mezara sokar. sen şahane meslek edinmişsin, ölmeden, genç yaşta çökmeden, ortalamanın üstünde paranı da kazanarak, 50 sene işini yapmışsın. daha ne istiyosun, neyin ilgisini bekliyosun? ömrünün sonuna kadar seni içimize mi sığdıralım?
bir daha böyle yakınmalar duymayayım, kalbinizi kırarım.
