Ölüm anında her canlının tadacağı duygu...
Ama insan için bir başka olur herhalde;hele de sıcağın tavan yaptığı yaz aylarıysa;gelince yadırganmıycak nefestir bu...
Azrail:-püffff,püffff ,hüffff! ben geldim insanoğlu...
garip insan:oda ne olaki, senin nefesin tutukluk yapmış azrail gardaş,hoşgeldin...
Azrail:-çok nefes sana iyi gelmez ceyeranda kalırsın ula!
garip insan:-sen üfleyiver hele kuvvetlice,yaz ayındayız zaten çarpıldık çarpılcağımız kadar...
Azrail:benden günah gitti bu son çarpılman olcak uşağım; huuuuuu püffff,püffff!
garip insan:-sana es dedikte poyrazlama dal demedik;çarpıla çarpıla çarpım tablosuna döndük ula!.
daha sonrada zaten fırtınalı günde poyraz görmüş gemi olur;çırpınır.
-ula sesimi duyan yok mi? ula ula ışıkları neden söndürdünüz...
Aradan çok az zaman geçer.garip insan son poyrazıda yiyerek azrailin o soğuk nesini tatmıştır.
Azrail:-son takayıda püfürdüm; kalan sağlar bizimdir...
