çocuklarının sümüklerini bile yarıştıran ana babaları vereceksin ateşe! en sinir olduğum şeyi yaparlardı sürekli, gerçi hala yapıyorlar da. daha hoşgeldiniz demeden el kadar sıpaları baş köşeye otururdu. bir de o sıpanın ablası abisi olurdu, hangisinin sosyal statüsü iyiyse onunla kıyaslarlardı bizi. sanki dünyanın en nadide yaşamını onlar sürüyormuşçasına konuşurlardı karşımızda. elimi cebime sokar şeyimle oynardım ben o sırada, umrumda olmazdı. ama ayıp olmasın diye ortada görünmek icab ederdi. çocuklarının sümüklerini bile yarıştıran ebeveynlerin karşısına geçip ne konuşulur ki. ancak ve ancak tombala çekilir!
çocuklara harcamayalım kolonyayı ve kibriti sayın abicim, yakacak okadar çok ebeveyn var ki...
