altına entry girenlerin az olduğunu düşündüğüm başlık. birincisi; o insanlar bir hiç uğruna can vermemektedirler, inandıkları değerler uğruna can vermektedirler (en azından çoğu) ve bundandır ki aileleri de çıkıp ''vatan sağolsun'' ya da ''bir evladım var onu da göndereceğim'' ya da ''gerekirse ben de gideceğim'' diyebilmektedir.
ikincisi; onlardan biri olmasanız da o cenezalerde faşist, insancık bilmem ne diye tabir edilen insanların çoğunun o şehit için canının nasıl yandığını, döktüğü gözyaşını görebilirsiniz. bu nedenle teröriste bile gösterilen empatinin onlara gösterilmemesi benim için üzücüdür.
ikincisi; o insanlar ölmemiştir, şehitler ölü değildir, en azından benim inancıma göre bu böyledir. bu, şehit edebiyatı da değildir; bu ülkenin çoğunluğunun inandığı dinin kutsal kitabından bir ayettir.
