adam kendi demiş zaten, önemli olan fikirdir, vücut değildir diye.
biz peki böyle mi aydın-laik-demokratik-özgürlükçü oluyoruz.
akla gelen her yere-her şeye o'nun fotoğrafını iliştirmekle mi gelişiyoruz.
en basit örneğini daha dün yaşadım.
izmir'de şehir içi otobüslerinde kentkart kullanımı vardır. para yüklersin falan filan gidersin işte.
o kartta bile atatürk'ün fotoğrafı var. neden...
olmasa unutacak mıyız.
eğer orada ve benzeri yerde fotosu yok diye unutuyorsak-hatırlamıyorsak zaten o zihnimizde yer etmiş bile değildir. yazıktır.
çocuklar da böyle öğrenecekse ayıptır. onca yıllık eğitime yuh derim, hem okuldaki hem ailedekine.
ama bu inatla göze sokar gibi yapılan atatürk fotoğrafları aşkı kötü ve gereksiz.
kart işte.
koy bi resim. atıyorum ibrahim balaban'ın bi resmini koy. o kişi bi ressam tanısın. ölmez heralde di mi bi şey öğrenirse...
bi minyatür koy, bi mimari yapı koy, yaz sağ alt köşeye de kimin yaptığını, hangi yılda yaptığını falan.
ama yok, ille de atatürk fotoğrafı.
şayet onun yolundan ilerleyeceksek, bu seçtiğimiz yol yanlıştır.
şekilcilik doğru yol değildir ahali, kendimizi kandırmayalım.
