eski anathema tadını alamadığım albüm. ama zaten amaç da bu zaten sanırım, biz değiştik mesajı vermek. albümdeki şarkılar , hindsight'i ayrı tutarım, pozitif duygular veriyorlar. albüm kapağı da öyle. sanki grup biz acımızı çektik şimdi devam ediyoruz der gibi. ama bir eksiklik var ya tanımlayamıyorum ama inner silence'ı loopa alıp saatlerce dinlediğim olmuştur aynı şekilde diğer şarkıları da ama bu albümde öyle dinlediğim sadece hindsight oldu çünkü diğer şarkılar boğdu beni ya. hele bu albümde geçen "we're not just a moment in time" sözü shroud of false dinlerken hissettiklerimi yıkmaya çalıştı, zor dayandım. bir aydınlanma havası var ama hepimiz biliriz ki olayı new age tarzı şeylere kaydırmadığınız sürece o aydınlanma uzun sürmez aksine ardından daha acı veren bir dönem gelir. ama belki olay sadece benim önyargımdır ve bu değişim kalıcı ve iyidir, zaman gösterecek. ama anathema candır ne yaparsa yapsın.
