artık 70 yaşına gelmiş yazar teyze. tekrara bol bol düşüyor artık.
şimdi bu teyzenin en son romanı "ruh ve yürek"i okuduğunuzda, "ya ben bu karakterleri hangi kitabında okumuştum" diyorsunuz. lakin hayatın ta kendisi lokantasından, (orijinal adı quentins olan bir roman nasıl böyle saçma bir isimle çevrilebilir anlamış değilim) Brendayı, Simonu, Maudu; yıldızlı ve yağmurlu gecelerden Fionayı, vonniyi; aşk mutfakta pişerden cathy ve tomu; italyanca aşk başkadırdan aidan ve norayı roman adı altında çorba yapmış. eski karakterleri tek bir kitapta toplayınca roman mı yazılmış oluyor gerçekten anlamadım. edebi eser mi oldu yani eski romanların baş kahramanlarını bir araya getirerek yazdığın kitap? o zaman ben de iki şehrin hikayesindeki lucieyi antikacı dükkanındaki nell ile kanka yapıyorum ve roman yazıyorum. yaşlandı artık demem ondandı.
bir de on tane karakter belirleyip, hepsini teker teker anlatıp, kitabın son on sayfasında hepsini bir parti, bir toplantı ya da kötü bir olayda birleştirmek nasıl bir mantık? yani bu irlanda bu kadar küçük mü lan. bizim mahalle kadar birşey herhalde. köşe başında soyadı o'brien, dunne ya da flynn olan birileri muhakkak çıkacakmış gibi geliyor yani.
okunduruyor kendini, hele seyahatlerde hoş oluyor ama, insana hiç birşey katmıyor sorun bu.
