lisede yılbaşı çekilişi yapılır.. son güne kadar kimse söylemez kimin kime çıktığını.. 31 aralık günü heycanlı bir atmosferde başlar; size çıkan sınıfın çalışkan çocuğuna aldığınız kitabı verirsiniz.. hoşlandığınız, bakmaya kıyamadığınız, insan size doğru muzip bir gülüş refakatinde yaklaşmaktadır. ve bomba patlar..
"ya x gelmemiş bugün, siz onunla yakın arkadaştınız; bugün görüşecekseniz hediyemi ona verir misiniz?"
"veririm mi.. vermimli, veririm.."
"teşekkürler, ona çok selam söyleyin ve iyi yıllar dileklerimi iletin"
asla unutamadım o konuşmayı aynen böyle gerçekleşmişti.. ve şu an dikkatimi iki şey çekti..
bir: o yaşta bir insan niye emekli öğretmen gibi konuşur..
iki: aynı sınıfta sana sizli bizli konuşan kızı unut..
dipnot: unutmak için evde yalnız kaldığım bir gece bir gazla rakı alıp içtiğimi, ölümüne kustuğumu, sabaha karşı babamı arayıp.. "seviyom ben yea" diye ağladığımı babamın
"aşkını zikiim, seviyon diye ayyaş mı olacak kopek" deyişi unutulmazlarım arasına kaydedilmiştir..
iyiki de sevmişim seni lan.. anılarım oldu sayende*.
