gittikçe 12 eylül'ü, 12 eylülcüleri meşrulaştıran bir söylem niteliği kazanmış. dahası gençliğin memleket meselelerinden uzak, apolitik bireyler olarak yetiştirilmesini amaçlayan düzenin pek ala kendisini aklayan ve dahası besleyen bir söylem haline gelmiştir. uzatmaya hiç gerek yok, 12 eylül öncesi meydana gelen ve bir çoğu faşist çetelerce işlenen, emperyalizmin ve parababalarının tetikçi sürülerinin işlediği cinayetler, türkiye'de yaşanan krizle ilişkilidir. rejimin yaşadığı siyasal,ekonomik ve toplumsal krizin bir uzantısıdır. bunun bir yanı sınıf mücadelesinin keskinleşmesine, diğer yanı ise emperyalizmin toplumsal krizi kördüğüm haline getirerek doğrudan ülkemize olan müdahelesine çıkar. dönemin türkiye işçi partisi'nin şu tespiti çok önemlidir: " "faşist parti iktidara ortak olduğu 3 yıl boyunca bizzat sermaye sınıf ile devlet tarafından beslenmiş, bu beslenmeyi iyi kullanarak örgütlenmesini devlet içindeki kimi kademelere kadar sokmuştur. bugün bir iç savaş örgütü olarak çalışan faşist parti, türkiye'de terörün tırmanasına neden olmakta çatışmayı körüklemektedir." (1978, tip 7.il temsilcileri konferansı)
