aşağılık psikolojisinin doruk noktasına varması durumudur. bu ülkede kimse kürtçe konuştuğu için dışlanmaz lakin sen tutup da biji kürdistan, biji apo, biji pkk dersen adamın götünden kan alırlar. sen önce kendine saygı duyacaksın sonra diline saygı duyacaksın sonra yıllardır ekmeğini yediğin devlete saygı duyacaksın ki ağam olasın paşam olasın. bugüne kadar ben hiçbir kürdün ağzından biji türkiye diye bir söz duymadım. neden mi? kısaca anlatayım. çünkü yıllardır bu topraklarda birlikte yaşadık, çünkü kürtler de biz de aynı toprağın sebzesini aynı ağacın meyvesini yedik, aynı okullara gittik, askerlik yaptık omuz omuza fakak sonra bazı köpekler çıktı dedi ki biz sizi tanımayız, biz kendi devletimizi kuracağız, kendi dilimizi konuşacağız... dedik ki sen ben yok biz varız hepimiz türk'üz çerkez'i de türk, laz'ı da türk, kürdü de türk. istemeyiz dediler çünkü kendilerini aşağılık hissetmek onların yaşam biçimi olmuş. masum insanları öldürdüler, bu vatanın evlatlarına kurşun sıktılar. ha kurşun sıktılar da onurları gururları için mi? tabi ki hayır. onuru gururu için savaşan insanlar pusu kurmaz, kalleşçe sırtından vurmaz, acımasızca kadınları çocukları bebekleri öldürmez. karşılık verdik dağda didik didik terörist aradık, vurduk vurulduk. oysa bize kurşun sıkanlara 'demokratik' bir biçimde çiçekler atmamız gerekirdi? bu yüzdendir ki hiçbir kürdün ağzından biji türkiye sözünü duyamazsınız.
not: bu ülkenin evladı olduğunu hiçbir zaman inkar etmemiş kürtleri tenzih ederim. onların diline de kültürüne de saygım sonsuzdur.
