ülkemizin acı çeken insanlarıdır. ikinci sınıf muamele görürler, aşşağılanırlar, kendi dillerini konuşmaktan çekinirler (şimdilerde azaldı bu çok şükür), köpek muamelesi gösterilerek yardım gönderilir.
pkk sorunu için kullanılan yanlış stratejilerin kurbanı olurlar. hepimiz askerlik ya da öğretmenlik için oraya atanmayalım diye kabuslar görürüz fakat o insanların yaşadığı yer orasıdır ve her gece görüdüğü rüya bir gece öncesinden farklı değildir.
ne eğitim ne ekonomik ne de refah için bir çözüm bulunur o coğrafyaya. açtırlar, cahildirler, endişelidirler. en kötüsü bu durumlara alışıktırlar.
mutlu olmak batıdaki insanların hakkı olduğu kadar doğudakilerin de hakkıdır. neden mi?
