Forrest : Evet. Şey; Bilmiyorum. Bazen yağmur, yıldızlar çıkmasına izin verecek kadar duruyordu. O zaman güzel oluyordu. Gölde günbatımının hemen öncesine benziyordu. Her zaman suda milyonlarca yakamoz olurdu. Tıpkı o dağ gölü gibiydi. Çok berraktı Jenny. Sanki üstüste iki gökyüzü varmış gibi oluyordu. Sonra çölde, güneş doğduğu zaman, göğün nerde bitip, karanın nerde başladığını kestiremezdim.
Jenny: Keşke orada seninle birlikte olabilseydim.
Forrest : Oradaydın...
...
jenny ve ben köfte ile patates gibiydik...
Ben zeki bir adam degilim ama aşkın ne oldugunu cok iyi biliyorum.
ve daha nice güzel repliğe sahip olan, defalarca izlemekten asla sıkılmayacagınız,suratınızda kocaman bir gülümseme olusturan sahane bir film... **
