ilk izlenim olarak bilgili, zeki bir o kadarda heyecanlı bulduğum kişi. ayar vermek için fırsat kollayan bir yapısı var. halbuki ayar vermek için fırsat kollanmaz "o an" yakalanır ve sözcükler ağızdan dökülür siz ayarın farkında bile değilsinizdir karşınızdakinin bön bön bakışını görene kadar...
"sonradan" olma emitasyon ayar verici bi hali vardı. dediğim gibi heyecanlıydı, uğruna efsaneler yazılan, methiyeler düzülen "ayarların ayarcısı" dedikleri bir şahsın "bu mu lan otisabi" diye hayal kırıklığına uğradıklarını düşünüyorum.
ajda pekkan ile girdiği "sanat" tartışmasında resmen çuvalladı ve saçmaladı, yine ajda pekkan'ın "seni allah'a havale ediyorum lafına" karşılık "bende seni aristo'ya havale ediyorum" ayarı (!) tamamen fiyaskoydu, anlamsızdı, abesti...
kesinlikle kendinden emin bir tavrı yoktu, hep bir yanı tedirgin "nereye geldim lan ben" şaşkınlığı içindeydi.
olmadı be otisabi sen en iyisi ne yap biliyormusun ? köyüne geri dön çünkü sen orda mutlu olacak, delice ve umarsızca yüceltileceksin...
