zor aşktır. fakat hep diyorlar ya gerçek aşk diye.. o aşkın ta kendisidir ya da en yaklaşılmış halidir.. sevgiliyi öpmek, sarılmak ve dokunmak için bilmemkaç kilometre gitmeniz gerektir, yorucudur.. fakat dünyadaki hiçkimse, hiç bir sevgiliyi öperken sizin uzaktaki sevgiliyi öptüğünüzde aldığı tadı, yaşadığınız duyguları tadamayacaktır.. iletişim araçlarına gelince hiçbirzaman yüzyüze konuşmanın yerini tutmazlar. ve kavgalar, bu şekillerde hissetmek ve hissettirmek çok zor olduğundan dolayı gereksiz yere büyüyecektir.. fakat herşeye ramen sevgilinin yanına gittiğinizde bir sarılma, bir öpücük ve herşey hallolur!! birbirinizi okadar özlemişinizdir ki, eski kavgalar ve gerginlerden bahsetmek bile zaman kaybıdır.. ayrılmadan önce son bir kez göreyim diye gidersini<z ve gittiğinizde herşey hiç kavga etmemiş gibi olur..
aldatmaya gelince: şeh,irler arası bir aşk yaşıyorsanız eğer, aradaki kilometreleri ve zorlukları göze almışınızdır demektir.. bu tür zorluklar da herkse için göze alınamaz normal olarak.. eğer bu tür bir aşk yaşıyorsanız, birbirinize bağlısınız demektir.. birbirinizi gerçekten seviyorsunuz demektir.. ve sonsuza dek umutla buluşmayı bekleyebilirsiniz..
aile problemi: özellikle kızın ailesi sizin yanınıza gelmemesi için herşeyi yapacaktır.. bu zaman zaman sizi bunaltabilir fakat vazgeçmezseniz ve "hep ben gidiyorum o niye gelmiyo" şeklinde ucuz hesaplara kapılmazsanız sinzin için çok büyük bir problem olmayacaktır bu.. sonuç olarak kanımca aradaki kilometreler ve zorluklar gözealınmış bir aşk, dudak tanışıklığından daha fazlasıdır..
ayrılık süresi uzadıkca da gerginlikler artacaktır.. bunun bilincinde olursak, herşeyi büyütmemek için kendimizi biraz tutabiliriz..
en üzücü, en zor kısmı da sevgiliyi son bir kez öpüp otobüse binip gitmektir.. en tatlı opucuk, o son öpücüktür..
