şerif gören 'in kalite işi kurbağalar misali belgesel havası solutan, amatör ruh haliyle bölgenin olağan yapısına naturel bakmamıza sebep olmuş yakın zamanın iyi filmlerinden. filmde belgesel niteliğindeki bölgesel yapı analizi kadar, kimlik vasfı içinde kültürel bir paylaşım aracı olarak dil-iletişim parelelliği/ mühimliği masaya yatırılıyor. film yalın halde akıp giderken akıllara takılanlar: çabalayan geldiği yere dair ummadığıyla karşılaşan öğretmen, çocuklar için yabancı dilden farksız olan türkçe ve filmin sonu itibariyle de yaşadıkları coğrafya icabı özlerine sadık kalmaları dikkat çekenler. tabi zilkif'e ayrı paragraf açılmalı sanırım. ondaki öğrenme isteği ve mimikler aynı zamanda samimiyet timsali... yazın formaliteden kitap okuyacağım demeyecek kadar art niyetsiz.
filmin amatör ruh hali yer yer batsa da genel olarak filmi istediğini veren yapıda bulduğumu ifadeleyeyim. iş, demek ki göründüğü kadar kolay değil dedirtiyor film. ve bunu zorlamadan yapıyor. kasmadan, sıkmadan...
edit: yıldırım türker ve nuri bilge ceylan referansı da işin ekstrası.
10 üzerinden 7.5!
