hiç kimse durup dururken bir sıfat sahibi olmaz. herkes önce nötr doğar. ardından işte çevresel faktörler, aile falan derken bir takım empozizasyonlar başlar. bu noktada ufak ufak vatandaşın hayat görüşü şekillenir.
hiç kimse bu insanların neden duyarsız kaldıklarını sorma gereği duymuyor. eminim bu kişilerin birçoğu zamanında bu kakalak sürüsüne uyup ''hadi iyilik yapalım, daha iyi bir dünya'' geyiklerine uymuşlardır.
peki ne kazanmışlardır?
yoo.. paradan bahsetmiyorum. parayla yapılan iyiliğin de ta içine sıçayım zaten. fakat insan egosu da canlıdır ve beslenmesi gerekiyor. tamam iyilik karşılıksız yapılır fakat bu insanlar sürekli gönüllü çalışıp didinirken karşılarında sanki hizmete zorunlu köle gibi muamele görmeleri de içlerine oturmaz mı?
tekrar ediyorum. ego canlıdır ve beslenmesi gerekir. her insanın kendini değerli hissetmeye ihtiyacı vardır. gel gelelim kar amacı gütmeyen çalışmaların çoğunun çökmesinin sebebi, bu hissiyatın azalmasından dolayıdır. aylarca hatta yıllarca eşek gibi 5 kuruş beklenti olmadan uğraştıktan sonra karşılığında bir teşekkür bile göremediklerinde ne hissederler biliyor musunuz?
o an bütün ideolojiler, hayaller, idealler, düşünceler yok olur gider. ''hay sikeyim sizin yapacağınız işi'' diye kaç kere lanet okur kim bilir.
özveride bulunup bir insanın hayatını kolaylaştıran kişinin karşılığında kötülük görmesi halinde ne yapacağını bilir misiniz?
bir insan bugün bencilse, suçlusu %90 o değildir. mutlaka bir bokluk görmüştür ve kendi için yaşamayı seçmiştir.
