isteyen istediğine ağlar.
kimsenin ağlama özgürlüğüne karışacak değilim. ister ota ağlasın, ister boka. bana ne.
ama burada başka, ideolojik bir boyut var. bu böyle çok saf/masumane bir ağlama değil.
bu ağlamada liseli kızlar var ellerinde filistin bayrakları ile.
bu ağlamada o liseli kızların yanında onlardan da küçük kız kardeşleri var, alınlarında filistin bantlarıyla.
şimdi soruyorum bu 12-18 yaş aralığındaki kızlar (türbanlı-türbansız) neyi, ne kadar biliyor. farkındalıklarının boyutu-limiti nedir.
mesela bu kitle ülkedeki işsizlikten, sömürüden, şehitlerden, kargaşadan, adaletsizlikten, başarılardan ve başarısızlıklardan ne kadar haberdar. bunlarla ne kadar ilgili bu kitle. ne kadarını biliyorlar mesela.
din-inanç kısmından geçtim. hadi o aile baskısı ile oluşan kişisel bir süreç. ama bu öyle değil.
binlerce çocuk öldü bosna'da. binlerce kadın. yıllar önce. onlar da müslümandı. kimsenin sesi çıkmadı. ben hatırlamıyorum "türbanlı liseli". dünyanın birçok yerinde açlık ve savaş nedeniyle ölen insanlar-müslümanlar var. onlar için de ses çıkaran yok. ülkemde açlıktan-yoksulluktan-terörden ölenler var en başta. onlar için de gösteri düzenlemiyor bunlar.
peki ne var bu filistin'de.
şimdi nasıl samimi gelsin bu insanlar bana. nasıl...
