gerektiginde filistin icin aglayan, irak icin goz yasi dokmus,
kafkasyaya ici burkulan, dogu turkistana agitlar yakan,
bosna ve kosovoda cigerleri parcalanan onlardi...
herkes timsah gözyasi dökerken onlar hakikatin yasini akittilar oluk oluk gözlerinden pinarlari kuruyana dek,
yedikleri hakaretlere ragmen, itilip kakilmalarina ragmen, diledikleri tek sey "Hakkin rizasiydi onlarin,
ki sen sövmüssün sövmemissin kac yazar hak razi olduktan sonra"
doguda evlatlarini kaybeden gene onlardi, istanbulun laila ve rainasinda digerleri alkolu fondip yaparken,
oturup evinde aylarca aglayan, "bir evladim daha olsa onuda bu ugurda sehit verirdim" diyen gene onlardi...
fakat ne yazikki, sadece baslari kapali olmasindan oturu sindirilemiyorlar, ukalalar tarafindan sevilesi güzelim memleketimde...
osmanli sanki onlarin osmanlisi degildi,
bu yurt sanki onlarin yurdu degil,
