Ramazanda rastladığım bir programda şahit olduğum sahneyle beni mahveden programdır. Arkada kameranın eşşşşşek kadar ışığının yolu gündüz gibi aydınlatmasına rağmen, fakirhaneye doğru ilerlerken Uğur Arslanın elinde gaz lambasının olması ve içerdeki fakir insanlarla konuştuktan sonra müsade isteyip dışarıda arkadaşıyla ne kadar fakir olduklarını tartışmaları (sanki ertesi gün o insanlar o programı izlemicekler gibi) ne kadar yapmacık olduğunu gözler önüne sermiştir. Bu dk. dan sonra ağzınla kuş tutsan inandıramazsın kimseyi. Anca evde kalmışlara son umut olursun.
