varlığının içini dolduramayan insanın, yokluğunu kimse farketmez.
özünde yokolduğunu düşünen insan, aslında yokluğu davet etmektedir.
olmayanı dahi vareden bir şuur, varlığın zirvesinde ikamet eder.
sonuçta gerçek kimin umrunda, önemli olan varolabilmek, yokluğun çölünde.
