günlerden pazar..ve bilgisayarı açalı tam 14 saat oldu. temel ihtiyaçlarımı karşılamak haricinde kalkmadım bilgisayarın karşısından.
dün maç vardı ve ben 7 gol yedim sözlük. tam 7 gol. 2 yıldan beri 24 maçta 8 gol yiyen ben dün tamı tamına 7 gol yedim! olmadı sözlük gerçekten olmadı. karşımdaki adamlar çok mu iyiydi, hava çok mu sıcaktı, ısınmadan mı çıktım maça, yeterince önemsemedim mi maçı bilmiyorum sözlük fakat bildiğim ve emin olduğum birşey var ki ben gerçekten iyi değildim. herkezin bana destek olmak için bağırdığını beni teselli etmeye çalıştığını hatırlıyorum. hatta öyle ki kaçan her gol pozisyonu sonrası küfürler eden taraftar bile destek oldu bana. herkes birşeyler yapmaya çalışıyordu maçı çevirmek için ben yapamadım sözlük..yapamadım..belki rakip çok güçlü değildi ama ben yapamadım. kendimi maça veremedim. zihnimi meşgul eden soruları stadın giriş kapısında bırakamadım. o sorularla çıktım sahaya. maç boyunca cevap aradım. ve maç sonu..
iyi değilim ben sözlük.. gerçekten iyi değilim. evi sanki bir otel olarak kullanan, gece olmasa eve gelmeyecek olan biriyken evden çıkasım gelmedi bugün.lan sözlük yoksa ben depresyona mı giriyorum? bir arkadaşım bahsetmişti. ahanda sana belirtileri. ama yok farkındayım ben bunun. yok lan harbiden depresyona giren kişi depresyona girdiğinin farkında olmaz ki. ama cuma günü böyle değildi sözlük. özellikle günün finali süperdi. sol framede nickini görmüş yazardan çok daha mutluydum o gece. fakat ne olduysa cumartesi gününün ilk saatlerinden itibaren oldu. hani onca güzel başlığı içinde barındıran sol frame gece 00.00 dan sonra sıfırlanır ya.. işte tam öyle oldum be sözlük. aynı öyle oldum işte. e malum maç vardı sonraki gün uyudum hemen. kafamdaki o soruları cevap aramak yerine uyudum. gün boyu düşündüm. halbuki neyi düşündüğümü bile bilmiyordum daha. neyin cevabını aradığımı. ne yapmak istediğimi. sorular var fakat bunlar ne! birşeyler yanlış, birşeyler eksik! ama ne o eksik olan, yanlış olan?
