bir gün hepimizin başına gelecek durumdur. bunlara eş ölümü, evlat ölümü, küçük yaşta birinci dereceden aile üyesi ölümü ve iflas gibi unsurlar örnek verilebilir.
fakat bakıyorum da şu entrylerin bazılarına, platonik aşk denmiş. yahu arkadaşım, sevdiğine karşı cesur ol, arkadaş ol, sonra da söyle onu sevdiğini. gerisi ona kalmış, fedakarlığının karşılığı hep alınmaz, ama bu kafayla elbet bir gün doğru kişiyi bulacaksın. niye bu kadar acı veriyor ki bu durum?
