üzülmeyinlan, kimse ölmedi benim hikayemde. Sadece durduk yere bırakıp kaçmış. 5-6 yılda bir arıyor. sadece sesini duya bildim şimdiye kadar. Ama ekisklik hissetmedim çünkü benim baba eksikliğim, gerçeklerim olmuştu, kabullenilmeleri kolaydı.
çok şükür, Yaş az-çokta kemale erince, hiç ihtiyaç duymadım kendisine. Bazen annem için endişe ediyorum o kadar. Herif yaklaşık 21 yıldır yok piyasada. ben doğmuşum , o türkiye'yi terk etmiş. Arkadaşlar hep mevzuyu bana bağlar, senin ne olduğunu anlamış oğlum herif derler. Olabilir. Sonuçta onun oğluyum...
Bana da üzülmeyinlan, çünkü benim de ileride böyle bir şey yapmayacağımın garantisi yok.hayat bu neyin - nerede-nasıl olacağı belli olmaz....
Siz en iyisi insanlığın haline üzülün! hatta ağlayın!
Halinize şükretmeyi de unutmayın...
