birgün peygamber efendimiz ashabıyla oturur. aradan kısaca bir süre geçtikten sonra hz. ebubekir yanına gelir. der ki;
+(hz. ebubekir)
-(hz. muhammed s.a.v)
+ya muhammed sen ne mübarek, ne güzel ne doğru bir insansın. senin yolun yol sözün emirdir.
-sağol ya ebubekir.
aradan bir süre geçer başka biri gelir ve der ki;
+(münafık)
-(hz. muhammed s.a.v)
+ya muhammed sen ne yalancı, ne aşağılık ne yüzünü bakılmayacak insansın.
-sağol ya hacı caf caf.
tabi bu olay sonrasında ashabı meraklanır, çünkü her ikisinede teşekkür eden peygamberimiz nasıl olur da kendisine aşağılık, yalancı denmesini kabul edebilir veya onaylayabilir. Münafık sinirlenir ve sorar, ya muhammed nasıl olurda hem aşağılık hem yalancı hem mübarek ve güzel olabilir ki bir insan?
Hz. muhammed s.a.v cevap verir; ya caf caf önemli olan benim ne olduğum değil senin bende kendini görmendir.
