sene 1453 * küçük bir ilçede 19 mayıs'ı kutlama provaları için herkes stadyumda toplama kampına alınmış, üzerlerine kırmızı bir don bir adet de beyaz fanila verilmiş, abudik gubidik hareketlerle hunharca işkence görüyor. düşünüyorum, "lan burdan kurtulmalıyım ben". düdük çalıyor herkes sağ kolunu kaldırıyor. Düdük çalıyor, herkes kolunu indiriyor. ben de beni işe yaramaz bir birey görmeleri için hareketleri en son yapıp, algımın ne kadar geç olduğunu düdük çalan hocaya göstermeye çalışıyorum. hoca bakıyor el kol hareketi yapıyor ama ses çıkarmıyor. elinde megafon öğrencilere hareketleri nasıl yapacağını belirtiyor.
en sonunda yorgunluk çöküyor tabi üzerime. "lan kovmuyosun, bari mola ver" deyip basketboldaki mola işaretini yapıyorum hocaya. hoca öğrencilere elinde megafonla talimat verirken mola işaretimi görüyor: *
-burhaaaaan xxxx *! ulan hayvan herif! eşşoğlueşek! * içinizde en tembeliniz, en haylazınız, en işe yaramazınız mola işareti veriyor. defol git! siktir! gözüm görmesin!
*
eve gidildiğinde baba salonda baş koltuğa oturmuş ve bacak bacak üstüne atmıştır. hedef bütün ilçe sakinlerinin kendisi hakkında megafonla konusulanların duyduğunu bilmemektedir. ** :
-gel burhanım gel...
