ışığın hayattaki yerini hatırlatan ruh halidir. sanki bulutlar bir dehlize döndürür dünyayı da, aralarından çatlaklar çıkınca sevinir dünya, rengârenk kuşak takınır gök bile, bulutlardan sızan umut ışığı uğruna. gürler gök, yankılanır yerde sedası... bakar bir çift göz göğün öğlen vaktindeki grisine... kar bulutu gibi tatlı değil bu, eve git der... eve git ve uyu... öğlen uykusu değil bu, anlamlandırılamayan hüznün yorgunluğu. yorgunluk da değil de belki, ışığa uyanma tutkusu...
ekleme: kapalı hava diye bir başlık olmamasından ve o başlığa muhtemelen yazılacak olan yazıların buraya yazılmış olmasından dolayı yeni başlık açmak yerine ben de buraya yazdım.
