29.
-
yaş 6-7 heralde. mezarlıktan korkuyorum, arabayla bile yanından geçerken korkup pısıyorum, gözlerimi kapatıyorum. bayram arefesi, annem "babaanneni görmeye gidiyoruz" dedi. daha doğrusu kandırdı. "konuşacaksın onla, istemez misin" dedi. konuşacaktım onunla, tarifsiz mutluydum, tüm korkularımı yendim ve mezarlığa girdim ellerim babamın ellerinde.
konuştum içimden. babam da öyle yapıyordu sanki.
pupuli: babaannem, seni çok seviyorum, seni çok seviyorum, seni çok seviyorum.
babaannem: --
babaannesiz büyümenin ve onla konuşamamanın verdiği hüzündür işte. o anlardır hüznün hissedildiği.
