deplasmana gitmek bir taraftar için hacca gitmek gibi birşeydir. siteden, dernekten, tribününün büyüklerinden bir yerden duyarsın o hafta maça gidelecektir. kimi zaman kendi paranla otobüs minibüs tutarsın. kimi zaman yönetimden veya bir işadamından bedava otobüs gelir. eğer kendi cebinden gidilecekse o hafta aç gezersin çünkü yola gideceksindir artık sadece kendini düşünemezsin yola çıktıktan sonra o otobüsteki tribündeki herkes senin abindir kardeşindir.
bir hafta çabuk geçer gidelecek gün gelip çatar. evden çıkarken ailenle vedalasırsın annen baban razı değildir gitmene zaten kimi zaman kaçak düşersin yollara atkın boynunda forman üstündedir buluşma noktasına koşar adım gidersin. herkes toplanır büyükler bir konuşma yapar. kavga yok küfür yok polise dalaşmak yok ama nerde bi olay oldu mu en önde onları görürsün.
yola düşersin kimisi dalıp gider kimisi bira sigara ot içer. özel organize edilmeyen otobüslerde ortam hiçte nezih değildir. bir anda bir beste patlar herkes ayılır şehre yaklaşmışsındır tüm heyecan başlamaktadır. gururla inilir genelde külüstür olan otobüsten polis araması, taşlama, kovalama, küfürler sonra stata girersin pankartını asarsın burdayız der gibi atkılarını açarsın gururla. maç oynanır sesin patlayana kadar bağırırsın kazanırsan ne ala çünkü o zaman dönüş yolundaki neşeyi hiçbirşeye değişemezsin o galibiyette senin hakkın vardır x şehri senin sayende kazanmıştır. ya kaybettiysen hatta küme düştüyse takım, elendiysen ağlarsın en isyankar besteleri avaz avaz bağırırsın sonra kabullenirsin hüzün çöker içine o yol bitmez işte o zaman o külüstür deplasman otobüsünde. işte böyledir deplasman otobüsü çile şiddet neşe hayatın tüm renkleri ordadır.
