allahsız geçinen bir akrabayla yaşadığım bir olaya değinecek olursam ;
uzun bir süre cumaya gitmiştir serzeniş baya inançlanmıştır. derken günlerden cuma gene gitmiştir. caminin 2. katına çıkıp sakinlikten yararlanacaktır. anam o da nesi yılmaz abi 2. katta köşeye saklanmış namaz kılıyor. bu adam her muhabbette allah ile dalga geçen, kabul etmeyen bir adamdır. hemen usulca yanına gidip, sakince oturup saf tutmuşumdur.
serzeniş- allah kabul etsin abi. deyip sanki kırk yıllık hoca edasıyla yılmaz abisine bakmıştır. yılmaz abi- olum bıırrak ne işin var burda.
serzeniş- hiç abi öyle geçiyordum uğradım.
yılmaz abi- bırak şimdi uğramayı da bana bak şimdi sen gidip millete yılmaz abiyi camide gördüm dersin! *
serzeniş- bittin abi sen çıkarcam foyanı ortaya. *
yılmaz abi- olum ayıp ediyon bak. hem ben camiye öylesine geldim. hani bir bakayım bu insanlar napıyor diye geldim. yoksa benim ne işim olur.
serzeniş- doğrudur abi haklısın sen ve cami tabi haklısın. **
5 dk sonra hoca vaazı bitirir ve el fatiha der işte o an serzeniş tutamaz kendini. yılmaz abi açar elini haldır huldur eder duayı tabi bende.
yılmaz abi- olum küçükken okulda din hocası öğretmişti ordan aklımda kalmış. *
serzeniş- tamam abi rahat ol ya.
sonra namazı kılıp camiden çıkarız ve yılmaz abi ;
- gel hadi cem evine gidelim *. biraz dua ederiz, dinleriz dedeleri geliriz.
serzeniş- tamam abi hadi gidelim. sende fena çıktın abi 35 yılın acısını mı çıkarıyon ne?.*
yılmaz abi- olsun olum arada yapmak lazım.
sonra cem evine de gideriz. ordan döneriz araba ile derken yılmaz abi der ;
- burak gel * ''bim''e gidelim 20 tl bir şeyler alıp mahallede dağıtırız. **
serzeniş- tamam abi bugün bütün günahlarımızdan arınıyoruz.
derim ve bu yaşanan diyalog günlerce unutulmaz. çelişkili hareketlerine devam eder gene yılmaz abi ama içinde yatanı artık ben biliyorum.*
