bir insanı yazdıkları ile, okudukları, inançları, etnik kimliği gibi yüzeysel, bir iki defa görmek gibi görsel ve dedikodularla tanıyacak kadar utanç verici olaylarla hakkında bilgi sahibi olma veonun hakkında söz söyleyebilme haline denir.
peki bir insanı tanıyıp hakkında hüküm vermek gerçekten bunlar mıdır? bir hikaye paylaşacağım;
<alıntıdır>
iş adamı tıraş olurken bir yandan da berberiyle sohbet etmektedir.Derken, kapının önünden ağır ağır geçmekte
olan paspal bir çocuk görürler.Berber, iş adamının kulağına fısıldar;'Bu çocuk var ya, dünyanın en aptal
çocuklarından biridir! Bak; dikkat et şimdi...'Berber çocuğa seslenir: 'Ali, buraya gel!'Bunun üzerine çocuk sakince dükkâna girer ve yüzündeki aptalca sırıtmayla berberi selamlar.Berber işadamının kulağına sessizce, 'bak şimdi'
diye fısıldar ve bir elinde 5 liralık, diğer elinde 50 liralık bir banknot olduğu halde çocuğa sorar: 'Hangisini istiyorsan alabilirsin? Çocuk dalgın dalgın bir 5 liraya bir de 50 liraya bakar ve sonunda 5 liralık banknotu hızlıca
çekerek berberin elinden alır.Berber işadamına döner ve gülerek: Gördün mü? Sana söylemiştim. der. Tıraş bitince işadamı sokağa çıkar ve az ileride kendi kendine oynayan Ali'yi görür. Yanına giderek, neden 50 liralık değil de, 5
liralık banknotu aldığını sorar.Çocuk hiç de aptalca olmayan bir sırıtmayla yanıt verir:'Eğer 50 liralığı alırsam oyun biter!'
Tanrı'nın bile insanlar hakkındaki hükmünü,ömürleri sona erdikten sonra verdiğine inanırken, biz kim oluyoruz da insanları
birkaç kez görmek, iki-üç yazı okumak, birkaç dedikodu dinlemekle yargılama hakkına sahip olabiliyoruz!"
