elbette ki bende üzülüyorum ortadoğu'daki savaşa hatta bazı ne düşündüğü konusundaki fikirsizlerden de önemsiyorum konuyu yardım etmek gerekir diyorum. ne bileyim sonra türkiye'deki savaşa içim acımıyor her ölümden sonra canım sıkılmıyor değil ama biz bir şeyler konuşuyorduk iki gündür aşağı filistin yukarı filistin sağım filistin solum da iskenderun, tunceli oldu. oysa biz bir şeyler konuşuyorduk. israil ulus-devleti ki her devlet gibi o da katildir ama biraz daha vahşi olabiliyor zaman zaman, hep sevilmezdi bu belki bardağı taşıran son nokta oldu. ama bizde bir kötü etkisi daha oldu ki hitler'i uyandırdı yatağından. tüm faşistlere gün doğdu hitleri alınlarına asıp dolaşmaya vay bir gün her öldürmediğim yahudi için bana küfrediceksiniz lafını dillere pelesenk etmeye başladılar. bre gafil, bre zındık diyesim geliyor ama vaz geçiyorum sonra. neyse ne diyecektim, ha evet israil yardım gemilerine, pkk karakollara saldırdı da benim milli duygularım kabardı da damarlarımdaki asil kan akıştı da arkadaş hala değişen bir şey yok benim halkım hala aç benim halkım hala köpek gibi sömürülüyor, benim halkım hala dünyanın en mutsuz halklarından biri. şimdi bütün bunları bir kenara bırakıp ben israile saldırayım ha. adamlar zaten benim halkımın elini kolunu bağlamış orası ayrı belki tüm hukuku çiğneyerek insanları katletti evet ama ben buradayım oysa orada. unutmamak gerekir ki hitler de komünistleri ortadan kaldırmak için meclis binasını yakmıştı. ben hesap edemiyorum ki nasıl oyunlar dönüyor kim kime kafa tutuyor. zaten bu galeyan en fazla topu topu bir ay sürer daha şimdiden insanlar sıkılmaya başladı bile israil zaten katil, terörist devletti mantığı yerleşmeye başladı. ama biz bu olaylardan önce bir şey konuşuyorduk. neydi ben de hatırlamıyorum. bu kadar balık hafızalı olmuşuz demek ki. biz ne konuşuyorduk, işsizlik mi açlık mı seçim mi gündemimiz neydi tekrar tekrar soruyorum. hatırlayan var mı aranızda.
sahi biz ne konuşuyorduk?
