edit : hatalarla sevmek aşkın mucburi istikameti.. ona tamam ama bazen yapılan şeylerin ağırlığı altında ezilir kalbin, nefes alamaz, panik yapar..
yoksa kimsenin kimseden ottan boktan bi sebep için diz çökmesini, bilmem nesini bekleyen yok..
sevgili kişisi kendini affettirmeli çünkü; bu kadar ağır bişey yaşamayı haketmedim ben!? üstüne bir de suçlu konumundaki sevgilinin ağzından bu kadar ağır laflar işitmeyi hiç haketmedim..
kalbim ezildi işte ağırlığın altında, nefes alamıyorum, panikliyorum..
bunlara rağmen asla ama asla aklımdan ayrılık sözcüğü geçmiyor: herşeye rağmen sevmek benim hür irademle seçtiğim bi durum değil sonuçta...
ben o'nu nedensiz seviyorum, sebepsiz..
sadece seviyorum ben işte..
