tüm gözler değil, bir tek onun gözlerine ulaşamadığın vakit çalar kapıyı yalnızlık.
kimseden değil,bir tek onun sözlerinden alamazsan istediğin o sıcağı,
işte o vakit soğunu bir kar edasında hissettiren şeydir yalnızlık.
ve yalnızlık sevgiliye kendi ellerinle verdiğin bir armağansa şayet;
hislerin en çekilmezi, bir başınalığın ta kendidir.
kapatırsın kendini, içindeki sevgilinin kendine,
gözlerini ararsın, yalnızlığın kör ettiği gecelerde.
