benim... führer hazretleri'nin kemiklerini sızlatacak kadar değil ama sevmiyorum yahudilerin sinsi örgütlenmeleri ve uçsuz kibirlerini. kılavuzda da yazıyordu zaten "israiloğulları" mevzusu... ama gene de kızamıyorum yahudilere. farkındayım çelişkili bir durum bu ama "düşmanım çok güçlüsün sen de be" demek hiçbir boka yaramaz hayatta ve düşmanına güçlü olduğu için kızmak gibi bir lüksün bulunmaz. sen eksiğini gidereceksin arkadaş.
adamlar inandıkları doğrultusunda ne varsa yapabilecekleri, yapıyorlar çekinmeden. devletçilik anlayışlarından bahsedip de ortamı germenin, kendimize "özet geç lan piç" dedirtmenin alemi yok bu noktada... adamlar doğru bildiklerine inanıyor ve inandıkları gibi de yaşıyorlar nihayetinde. asıl sorun inandığı gibi yaşamaktan aciz, yaşadığına inanmaktan yoksun olan gurebalarda. ki onlar da işte sen, ben, biz ve onlar... yakın çevremizdeki hemen herkes kısaca.
yahudileri sevmiyorum, evet. nedeni, olaya "biz ve diğerleri" olarak bakmalarıdır belki de. kimileri zırvalayadursun "hitler, yahudileri biçmeseydi eğer yahudiler faşist olmayacaktı." diyerek ama biraz araştırmış olan bilir "musevilik" inancında "ırk" etkisinin baskınlığını ve musevilik inancından çıkmak kadar bu inanca mensup olmanın(ya da yahudilere kendini kabul ettirmek diyelim) da zor olduğunu.
